Soms moet je als vader of moeder zijnde na de geboorte van je kind nog even wennen aan het feit dat je een baby hebt. Pascal had hier ook last van: “Pas toen ik na een uur mijn vriendin zag merkte ik dat ik ‘iets’ miste. Onze baby. Ik wist niet hoe snel ik naar de auto in de parkeergarage moest rennen. Hoe kon ik mijn baby vergeten?”, vertelt hij aan Famme.
“Mijn vriendin en ik hebben er lang over moeten doen om eindelijk een positieve zwangerschapstest in handen te hebben. We leefden van echo naar echo en pas vanaf 24 weken zwangerschap hadden we er echt vertrouwen in. We zouden ouders worden van een zoon. Na een snelle bevalling van maar vier uur kwam onze zoon Victor ter wereld. Wat was ik trots, ik had gewoon een gezin.
Samen op pad
Mijn vriendin Fenna en ik gingen al snel na de bevalling samen met Victor op pad. Zo gingen we naar het bos, naar het strand, naar familie en naar het centrum van Rotterdam. Tijdens onze uitstapjes deden we Victor in de draagzak. Op die manier kon hij lekker doorslapen, terwijl hij warm tegen een van ons aan lag.
Een dagje Rotterdam
Fenna had met een vriendin afgesproken om te lunchen net buiten Rotterdam en ik zou samen met Victor alvast naar de binnenstad gaan. Daar zouden we elkaar even later treffen. Die dag gingen we in het centrum alvast wat inkopen doen voor de verjaardag van Fenna, die de week daarop een feestje zou geven. Wanneer we onderweg waren appte Fenna dat het iets langer zou duren, want ze stond in de file. Ik appte haar terug dat het niets uitmaakte en parkeerde met een slapende Victor achterin in onze vaste parkeergarage in de binnenstad.
Pasgeboren baby vergeten
Ik liep de auto uit en besloot alvast wat winkels af te gaan, om op zoek te gaan naar wat leuke decoratie voor het feestje van Fenna. Na ruim een halfuur belde ze op om te vertellen dat ze er bijna was. Ik zou naar de parkeergarage teruglopen om haar daar te ontmoeten. Wanneer ze na een paar minuten de garage uit kwam lopen keek ze naar mij met een gek gezicht en keek om zich heen. Ze vroeg direct waar Victor was. Ik raakte totaal in paniek, want ik was onze pasgeboren baby in de auto vergeten. Ik wist niet hoe snel ik naar mijn auto moest rennen. Op dat moment had ik zoveel stress, dat ik ook nog naar de verkeerde etage in de parkeergarage rende.
Slapende baby
Eenmaal bij de auto aangekomen, deden we direct de deur aan Victor zijn kant open. Ik was doodsbang voor wat ik aan zou treffen. Godzijdank zagen we direct een rustige en slapende baby. Wat was ik blij dat hij gewoon nog lag te slapen. Ook was ik ontzettend blij, dat het niet buiten in de zon was gebeurd, want dan had het heel anders kunnen aflopen. Ik was ontzettend geschrokken en kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Sinds deze gebeurtenis controleer ik minstens vier keer of ik Victor wel uit de auto heb gehaald. Telkens weer heb ik er stress om. Dit mag namelijk nooit meer gebeuren.”