In deze wekelijkse rubriek vertellen mensen over iets dat zij nooit meer willen meemaken, doen of laten. Lorena (30) was altijd van de lange relaties. Maar toen ze vorig jaar weer single was, besloot ze zich te wagen aan een aantal onenightstands – zonder succes. “Ik voelde me gebruikt.”
“Als ik iets de afgelopen tijd over mezelf heb geleerd, dan is het wel dat ik naar mijn gevoel moet luisteren. Ik wist altijd al wel dat ik geen los, fladderig type ben. Ik ben juist vrij serieus, ook in de liefde. Aan scharrelen en eenmalige verzetjes deed ik niet. Al sinds mijn vijftiende heb ik altijd lange relaties gehad, waarvan de laatste zeven jaar duurde. Toen die anderhalf jaar geleden uitging, zat ik echt even in zak en as.
Mijn vriendinnen vrolijkten mij op: de coronamaatregelen waren net voorbij, dus ik kon lekker losgaan met leuke kerels. Ze maakten grappen over hoe ‘preuts’ ik was en zeiden dat het de hoogste tijd was dat ik ook eens uit de band zou springen en spannende avontuurtjes ging beleven. Door hen opgehitst besloot ik het inderdaad over een andere boeg te gooien.”
“Niet lang na mijn voornemen ontmoette ik in een kroeg Daan. Mooie kop, leuke lach, vol humor en hij kon nog dansen ook. We dronken biertjes en shotjes, zoenden aan de bar en toen de lichten aangingen en we de tent werden uitgeveegd, ging hij als vanzelfsprekend met mij mee naar huis.
Eenmaal in mijn appartement werd de roes waarin ik zat doorbroken. Ik ontnuchterde een beetje en vroeg mezelf af waar ik mee bezig was. Alles was leuk en aardig in het café, maar nu werd ik ineens onzeker. Ik stonk vast naar bier en zweet, na een avond stappen was ik allesbehalve fris. En ik zag er wel leuk uit in mijn jurkje met corrigerend ondergoed eronder, maar wat als Daan zou afknappen als hij mij naakt zag?”
Urine op de bakplaat
“Die zorgen waren voor niets. Daan gaf volop complimenten, we kusten en belandden in bed. We hadden dronken seks die oké was, maar niet spectaculair. Daarna vielen we in slaap. Een paar uur later werd ik wakker van gerommel in de keuken. Ik deed de lamp aan, liep naar de keuken en zag mijn post her en der verspreid liggen. De oven stond open, wat ik gek vond. Toen ik daarin keek, zag ik dat er op de bakplaat was gepist. Er lag een flinke laag urine in. Dat kon maar één iemand zijn geweest: Daan, die inmiddels weer in mijn bed lag te snurken.
Naast de oven stond een beker water. Het leek erop dat hij in de oven had geplast, mijn post als wc-papier had gebruikt en het water had gebruikt om ‘door te spoelen’. Ik was verbijsterd.”
“De volgende ochtend confronteerde ik Daan hiermee. Hij schaamde zich dood en zei dat hij inderdaad weleens slaapwandelde en dan niet wist wat hij deed. Hij ging daarna snel naar huis, waarop ik de oven ben gaan schoonmaken. De bakplaat gooide ik weg.”
