Volgens de speurders in Parijs is er voor de lugubere dood van Lola één hoofdverdachte: een 24-jarige dakloze vrouw met mentale problemen. Het motief volgens haar: het 12-jarige meisje moest boeten voor het feit dat haar mama de verdachte geen toegangspasje had willen geven voor het woonblok, schrijft HLN.
Nadat speurders vrijdagavond laat de vermiste Lola vastgebonden terugvonden in een reiskoffer, blijven twee verdachten in de cel: Dahbi B. (24) en Amine K. (43), allebei geboren in Algerije. Amine K. zou ‘enkel’ aan het stuur hebben gezeten van de Dacia waarin Dahbi B. vrijdag de koffer met de dode Lola sleepte. Enkele uren later keerde ze terug naar de plaats van de misdaad en dumpte ze de doorzichtige groene valies met het kinderlijk.
Volgens het parket is Dahbi B. de enige verantwoordelijke voor de gruweldood. De voorlopige aanklacht: doodslag op een minderjarige onder de vijftien jaar, verkrachting, foltering, onmenselijke behandeling en verberging van het lijk.
Dahbi B. heeft een blanco strafblad. Ze werd in de nacht van vrijdag op zaterdag opgepakt in Bois-Colombes, een buitenwijk van Parijs. De vrouw heeft al veel langer geen vaste verblijfplaats en pendelde tussen kennissen bij wie ze mocht overnachten. Vorige week logeerde Dahbi B. enkele dagen bij haar zus van 26, die in hetzelfde gebouw woont als Lola’s ouders.
Gemarteld en verkracht
Haar uitleg voor de vreselijke misdaad: ze had Lola’s mama – die samen met de papa conciërge is in de woontoren – een toegangsbadge gevraagd. Maar die werd haar geweigerd. “Toen ik dat meisje van school zag komen, zag ik in dat kind haar moeder”, verklaarde ze in haar verhoor dat uitlekte bij het Franse BFMTV. Volgens Dahbi B. lokte ze het kind naar de flat van haar zus, namen zij samen een douche en misbruikte ze het. Naar eigen zeggen deed ze het meisje daarna zodanig veel pijn dat het stierf. “Nadien verborg ik haar lichaam in een kist.”
Uit de eerste resultaten van de autopsie blijkt dat Lola stierf door verstikking. Ze zou ook zwaar geslagen zijn nadat ze al was overleden.
Een bewakingscamera filmde vrijdag om 15.20 uur hoe Dahbi B. de kleine Lola wenkte in het portaal van het appartementsgebouw. Op de beelden was te zien dat het kind de vrouw niet vertrouwde. Lola leek bang en zette het op een lopen. Dahbi B. rende haar achterna. Dat is het laatste beeld van het levende meisje. Zo’n acht uur later botste een dakloze man op het kinderlijkje in de koffer. Hij alarmeerde meteen de politie.
Weggereden met vriend
Speurders doen er alles aan om de uren te reconstrueren tussen het ogenblik waarop de vrouw gefilmd werd met Lola en de drieste ontknoping. Dahbi B. zelf heeft in haar bekentenis gezegd dat ze na de feiten een wildvreemde man aansprak. Of hij iets wilde kopen van haar? Volgens die man sprak Dhabi over orgaanhandel. Haar advocaat zegt dat de speurders geen enkele vraag in die richting hebben gesteld en dat zij daar zelf ook niets over heeft verklaard.
Toen ze vrijdag op straat stond met het dode meisje in de koffer, belde ze een vriend. Of hij haar wilde oppikken? De man bracht haar – en haar bagage – naar hem thuis in Asnière-sur-Seine, zo’n tien kilometer buiten Parijs. Ze hadden min of meer afgesproken om daar seks te hebben, maar Dahbi B. veranderde van gedacht.
Genoeg van alle vragen
De man belde een taxi die haar terugbracht naar het negentiende arrondissement. Dahbi B. sukkelde rond 22 uur tot op het adres waar ze enkele uren eerder Lola had omgebracht. De twintiger belde aan bij haar zus en vroeg haar te helpen met haar zware bagage. Zij bleef volgens de hoofdverdachte maar vervelende vragen stellen. Ze wilde weten wat ze allemaal meezeulde, maar Dahbi B. wilde niet zeggen wat. Toen de zussen op de binnenkoer waren, had Dahbi B. genoeg van alle vragen. Haar zus vond de hele toestand maar verdacht en had haar ook gevraagd of ze de politie moest roepen – die in de straat aanwezig was omdat buurmeisje Lola vermist was.
Dahbi B. liet daarop haar koffers achter en vertrok. Een uur later ontdekte een dakloze man, die dacht dat er warme kleren in zaten, het dode meisje.
